دوپامین می تواند خاطرات مرتبط با پاداش را بازسازی کند
به گزارش کاناداکو، پژوهش جدیدی نشان می دهد که دوپامین، علاوه بر نقش های شناخته شده خود، می تواند خاطرات مربوط به تجربیات لذت بخش را بازسازی کند. در مطالعه ای که روی موش ها انجام شد، دانشمندان دریافتند که دوپامین به کاهش ارزش درک شده خاطرات مرتبط با پاداش یاری می نماید و این تغییر، رفتار آینده نسبت به آن پاداش را تحت تأثیر قرار می دهد.
هنگامی که موش ها خاطرات مربوط به غذای شیرین را در حالی که احساس ناخوشی داشتند، به یاد می آوردند، دوپامین باعث کاهش ارزش این خاطرات شد. در نتیجه، حیوانات در آینده از مصرف آن غذا اجتناب کردند حتی با وجود اینکه خودِ غذا باعث بیماری آن ها نشده بود.
این کشف، درک ما را از عملکرد دوپامین فراتر از دیدگاه های سنتی توسعه می دهد و می تواند به روش های نوی برای درمان اعتیاد، افسردگی و سایر اختلالاتی که ناشی از خاطرات ناخواسته مرتبط با پاداش هستند، منجر گردد.
خواندنی ها
نورومارکتینگ یا بازاریابی عصبی چیست؟
نکات کلیدی
- نقش نو: دوپامین فعالانه ارزش خاطرات مرتبط با پاداش را کاهش داده و رفتارهای آینده را تغییر می دهد.
- تغییر رفتاری: کاهش ارزش خاطرات به تنهایی برای تغییر رفتار تغذیه ای موش ها کافی بود، بدون اینکه تجربه منفی مستقیمی رخ دهد.
- پتانسیل درمانی: این یافته ها می توانند به توسعه روش های درمانی برای هدف قرار دادن خاطرات مضر مرتبط با اعتیاد و اختلالات روانپزشکی یاری نمایند.
منبع: دانشگاه ایالتی میشیگان
این پژوهش که در دانشگاه میشیگان اجرا شده است، دیدگاه نوی درباره نقش دوپامین در مغز ارائه می دهد. مقاله حاصل از این تحقیق در ژورنال علمی Communications Biology منتشر شده و می تواند راه های تازه ای برای مطالعه عملکرد دوپامین و تأثیر آن بر پردازش خاطرات باز کند.
نقش دوپامین در بازسازی خاطرات مرتبط با پاداش
تیمی از محققان دریافتند که دوپامین در تغییر خاطرات مربوط به تجربیات گذشته لذت بخش نقش دارد-یک عملکرد غیر منتظره که نظریه های سنتی درباره نقش دوپامین را به چالش می کشد. الکساندر جانسون، استاد دانشگاه ایالتی میشیگان و نویسنده اصلی این پژوهش، گفت:
ما کشف کردیم که دوپامین در تغییر نحوه درک خاطرات مرتبط با پاداش در طول زمان نقش دارد.
خواندنی ها
سفر به دنیای یادگیری؛ انواع یادگیری از بازی های بچه ها تا رازهای مغز
آزمایش و نتایج اولیه
در این پژوهش، موش ها در معرض یک نشانه شنیداری قرار گرفتند که پیش تر با یک خوراکی شیرین همراه شده بود. این نشانه باعث بازیابی حافظه مصرف غذا شد. در همین زمان، محققان احساس ناخوشی موقتی را در موش ها ایجاد کردند-مشابه حالتی که هنگام مصرف یک غذای نامناسب در انسان رخ می دهد.
پس از بهبودی کامل، موش ها از مصرف خوراکی شیرین اجتناب کردند، گویی که غذا باعث بیماری آن ها شده بود. این در حالی بود که آن ها فقط حافظه آن غذا را بازیابی نموده بودند، نه خود غذا را. این یافته نشان می دهد که کاهش ارزش یک خاطره به تنهایی می تواند رفتار آینده را تغییر دهد.
آنالیز مکانیسم های عصبی
محققان سپس مکانیسم های مغزی کنترل نماینده این پدیده را مورد آنالیز قرار دادند. آن ها سلول های مغزی فعال در هنگام بازیابی خاطره غذا را برچسب گذاری و دوباره فعال کردند و دریافتند که سلول های فراوری نماینده دوپامین نقشی کلیدی ایفا می نمایند.
برای تأیید این موضوع، فعالیت نورون های دوپامین دستکاری و ثبت شد. جانسون در این باره گفت:
یافته های ما برخلاف تصورات قبلی درباره عملکرد دوپامین بود. ما معمولاً دوپامین را درگیر پردازش جزئیات اطلاعات و حافظه نمی دانیم، اما مطالعه ما نشان داد که این ماده نقش پیچیده تری دارد.
مدل سازی و کاربردهای درمانی
محققان با استفاده از مدل سازی محاسباتی، چگونگی تأثیر سیگنال های دوپامین در بازسازی خاطرات مرتبط با پاداش را شبیه سازی کردند.
جانسون شرح داد:
درک عملکرد گسترده تر دوپامین در مغز می تواند بینش های نوی را در خصوص اعتیاد، افسردگی و سایر اختلالات عصبی-روانی ارائه دهد. از آنجایی که دوپامین در بسیاری از فرآیندهای مغزی نقش دارد، این یافته ها می توانند پیامدهای وسیعی داشته باشند. در آینده، ممکن است بتوانیم با استفاده از این روش ها، ارزش خاطرات مشکل ساز را کاهش داده و توانایی آن ها در ایجاد رفتارهای ناخواسته را کم کنیم.
خواندنی ها
عامل تازه ای برای نوسانات خلقی بیماران اختلال دوقطبی کشف شد
چکیده
سلول های دوپامینی میان مغز تفاوت های میان ارزش پیش بینی شده و مورد انتظار را رمزگذاری می نمایند و به وسیله خطای پیش بینی پاداش، یادگیری را حمایت می نمایند. مطالعات اخیر نشان داده اند که خطای پیش بینی پاداش نمی تواند به تنهایی نقش دوپامین را توجیه کند و دوپامین ممکن است ویژگی های پیچیده تری از محیط پاداش را رمزگذاری کند.
در این پژوهش، نقش نوی برای دوپامین در کاهش ارزش ویژگی های حسی پاداش شناسایی شد. نورون های دوپامین میان مغزی که در مرحله کاهش ارزش پاداش فعال شده بودند، بعدها به طور شیمیایی دوباره فعال شدند و بازیابی این خاطره باعث کاهش ارزش لذت بخش پاداش (ساکاروز) شد.
دستکاری های اپتوژنتیکی و شیمی ژنتیکی نشان دادند که نورون های دوپامین هم ضروری و هم کافی برای این فرآیند هستند و بازیابی این خاطرات با ترشح دوپامین در هسته آکومبنس همراه بود. مطابق با مدل سازی محاسباتی ما، این یافته ها نقش کلیدی دوپامین را در رمزگذاری پیش بینی ویژگی های حسی تقویت نماینده ها نشان می دهد.
به طور کلی، این پژوهش نقش نوی برای دوپامین در کاهش ارزش پاداش ها معرفی نموده و چارچوبی پیچیده تر را برای درک عملکرد دوپامین در رمزگذاری سیگنال های تقویت نماینده ارائه می دهد.
منبع متن: Dopamine Can Rewire Reward-Linked Memories
منبع: دیجیکالا مگ